Bu çalışmada farklı yağ kaynaklı rasyonların (ayçiçek yağı (Helianthus annuus), zeytinyağı (Olea europaea), balık yağı, keten tohumu yağı (Linum usitatissimum) ve ısırgan otu tohumu yağı (Urtica dioica)) besi performansı, karkas özellikleri, bıldırcın et kalitesi ve raf ömrü üzerine etkisi incelenmiştir. Et örneklerinde pH, renk, tekstür, nem, kül, protein, yağ, TBARS (Tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri), kolesterol ve yağ asidi kompozisyonu belirlenmiştir. Ayrıca, et örnekleri vakum paketlenerek 4 ºC ve -18 ºC’lik depolama koşullarında depolanmış ve depolama sırasında meydana gelen değişimler takip edilmiştir.Araştırmada kullanılan Japon bıldırcınları Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi Bıldırcın ünitesinde yetiştirilen bıldırcınlardan temin edilmiştir. Kullanılan bıldırcınların yetiştirilmesi için ayrılan yumurtalardan kuluçka süresi sonucunda kuluçka makinesinden alınıp kafeslere yerleştirilen bıldırcınlara, ilk iki hafta etlik civciv başlangıç yemi verilmiştir. Bıldırcınlar ikinci hafta sonuna kadar eşit koşullarda bakım ve besleme işlemine tabii tutulmuş, ikinci hafta sonunda cinsiyet ayrımı yapılarak sadece erkekler araştırma için kullanılmıştır. Daha sonra gruplar şansa bağlı dağıtılan erkeklere deneme için hazırlanan farklı yağ kaynağı içeren yemler verilmeye başlanmıştır. Bazal bir rasyon oluşturulduktan sonra, rasyonda sadece test edilen beş farklı yağ kaynağı değiştirilerek kullanılmıştır.İki haftalık ön besleme sonrasında, farklı yağ kaynaklı (ayçiçek yağı, zeytinyağı, balık yağı, keten tohumu yağı ve ısırgan otu tohumu yağı) beş rasyon hazırlanıp, bıldırcınlar 5 hafta süre ile beslenmiştir. Deneme gruplarında her tekerrür 25 olmak üzere toplamda 250 bıldırcın beslenmiştir. Her hafta canlı ağırlık değişimi hesaplanmıştır. Ayrıca günlük verilen yem miktarı hesaplanarak, yemden yararlanma oranı da tespit edilmiştir. Besi performansı ile ilgili canlı ağırlık değişimleri haftalık tartımlardan hesaplanmıştır.Kesim işlemi yedinci haftanın sonunda yapılmıştır. Kesim sonrası karkas ağırlıkları tartıldıktan sonra karkaslar parçalara ayrılmıştır. Daha sonra vakum paketlenen bıldırcın göğüs etleri 4 ºC ve -18 ºC de depolanmıştır.Bıldırcınlara ait yem tüketim miktarları ve canlı ağırlık artışlarında benzer sonuçlar elde edilmiş; başlangıçta gruplar arası farklılık bulunmaz iken (p>0.05), 5 haftalık farklı yağ kaynakları ile hazırlanan rasyonlar ile besleme süresi sonunda rasyonunda keten tohumu yağı (192.03 g) ve zeytinyağı (189.79 g) yer alan bıldırcınların canlı ağırlıkları ve yem tüketim miktarları en yüksek bulunmuştur (p<0.05).Çalışmada bıldırcın etlerinin fiziksel ve kimyasal özellikleri tespit edilmiştir. Depolama süresince, 4 ºC’de depolanan bıldırcın eti örneklerinin pH değerlerinde gruplar arası farklılık 45. ve 60. gün oluşmaya başlamıştır. Bıldırcın etlerinin renk özellikleri bakımından deneme grupları arasında farklılıklar bulunmuş (p<0.05) ve bu farklılıklar depolama sonunda da gözlenmiştir. Etin fiziksel özellikleri üzerine farklı rasyonların neden olduğu en büyük etki tekstür özelliklerinde tespit edilmiştir. Rasyonlarında balık yağı bulunan bıldırcınlardan elde edilen et örneklerinin en yüksek sertlik (20496.23 g) değerlerine sahip olduğu, rasyonlarında ayçiçeği yağı (kontrol grubu) bulunan bıldırcınlardan elde edilen et örneklerinin ise en yüksek kırılganlık (12799.84 g) değerlerine sahip olduğu belirlenmiştir (p<0.05).Kimyasal analiz sonuçlarında ise beklendiği üzere, yağ değerleri arasında önemli seviyede farklılıklar tespit edilmiştir (p<0.05). En yüksek yağ oranı ısırgan otu tohumu yağı içeren rasyonla beslenen bıldırcınların etlerinde (%3.21), en düşük yağ oranı ise ayçiçeği yağı (kontrol grubu) içeren rasyonla beslenen bıldırcınların etlerinde (%2.82) tespit edilmiştir. Lipit oksidasyonu verileri incelendiğinde, 0. gün analizlerinde, zeytinyağı içeren rasyonla beslenen bıldırcın eti örneklerinin oksidasyon değerinin en yüksek (4.23 μmol/kg) (p<0.05), ısırgan otu tohumu yağı içeren rasyonla beslenen bıldırcın eti örneklerinin oksidasyon değerinin ise en düşük (1.72 μmol/kg) (p<0.05) olduğu görülmüştür. En yüksek kolesterol değeri zeytinyağı içeren rasyonla beslenen bıldırcın eti örneklerinde belirlenirken (114.06 mg/100 g) (p<0.05), en düşük kolesterol değeri keten tohumu yağı içeren rasyonla beslenen bıldırcın eti örneklerinde tespit edilmiştir (50.06 mg/100 g) (p<0.05). Ayrıca, rasyonlara ilave edilen yağlarda yüksek miktarda bulunduğu tespit edilen yağ asitlerinin, bıldırcın eti örneklerine de yüksek miktarda olduğu kromatografik olarak belirlenmiştir. Rasyona balık yağı ilavesi ile bıldırcın etindeki doymamış yağ asitleri miktarlarının zenginleştirilebileceği belirlenmiştir. Rasyona keten tohumu yağı ilave edilmesi ise bıldırcın eti örneklerinin, linolenik asit içeriğinde artış sağladığı tespit edilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Bıldırcın, besi performansı, kolesterol, et kalitesi, ayçiçek yağı, zeytinyağı, balık yağı, keten tohumu yağı, ısırgan otu tohumu yağı.
In this study, effects of different fat sources (sunflower oil (Helianthus annuus), olive oil (Olea europaea), fish oil, flax seed oil (Linum usitatissimum) and nettle seed oil (Urtica dioica)) on quail meat quality, fattening performance, carcass characteristics and shelf life were investigated. pH, color, texture, moisture, ash, protein, fat, TBARS, cholesterol and fatty acid composition were determined in meat samples. After vacuum packaging, meat samples were evaluated for shelf life during storage period at 4 ºC and -18 ºC.Japanese quails used in this study were obtained from Suleyman Demirel University, Faculty of Agriculture quail production unit. Day old quails taken from incubator were placed in cages and given broiler starter diet during first two weeks feeding period. All quails were treated in the same management routines until the end of the second week and then male quails were selected to use in nutrition experiments. Then equal numbers of male quails were randomly divided into the experimental groups. After preperation of standard diet, only the oil content of the diet was changed with tested five different oil sources.After 2 weeks of prefeeding period, quails were then fed with diet containing five different fat sources (sunflower oil or olive oil or fish oil or flax seed oil or nettle seed oil) for a period of 5 weeks. A total of 250 quails (25 in each replicates) were fed during nutrition experiment. Live weight change was calculated each week and feed conversion ratio (FCR) was also determined by the use of the amount of consumed feed per week. Live weight changes related to fattening performance were calculated by weighing quails each week.Quails were slaughtered at the end of the seven weeks, carcass weights were determined and breast meat was removed from carcass. After vacuum packaging process was performed, quail meat samples were stored at 4 ºC and -18 ºC.Similar results were obtained for the amount of feed intake and live weight gain in treatment groups of quails; even though no differences were determined among the groups initially (p> 0.05) , the highest live weight and the amount of feed intake after 5 weeks duration of second feding period were determined for the quails fed with flaxseed oil (192.03 g) or olive oil (189.79 g) (p<0.05).Physical and chemical properties of quail meat were evaluated in this study. Differences in pH among treatment groups were determined after 45 and 60 days of storage. Differences among treatment groups in terms of color characteristics of quail meat were determined (p<0.05) and this differences werealso observed at the end of storage period. The greatest effect of different diets on physical properties of quail meat was determined on textural properties. While quail meat obtained from quails fed with diet containing fish oil had the harshest texture (20496.23 g), quail meat obtained from quails fed with diet containing sunflower oil samples had the most fragile texture (12799.84 g) (p<0.05).As expected, the significant differences were determined amongfat percentages of treatment groups (p<0.05). The highest fat content (3.21%) was determined in quail meat obtained fron quails fed with olive oiland the lowest fat content (2.82%) was found in meat from quails received sunflower oil in their diet (p<0.05). As far aslipid oxidationdata is concerned, the highest oxidation values were found to be in meat samples obtained from quails received olive oil (4.23 μmol/kg) (p<0.05) and the lowest oxidation values were determined in meat samples obtained from quails fed with nettle seed oil (1.72 μmol/kg) (p<0.05). The highest cholesterol levels were determined in meat samples obtained from quails received diet which contained olive oil (114.06 mg/100 g) (p<0.05) and the lowest cholesterol levels were determined in meat samples obtained from quails fed with diet containing flax seed oil (50.06 mg/100 g) (p<0.05). Furthermore, the highest amount of fatty acids found in oils added into diet were also chromatographically determined in high quantity in quail meat samples. It was determined that unsaturated fatty acids can be enriched in quail meat with the addition of dietary fish oil into quail diet. It was also determined that an increase in linolenic acid content in quail meat can be accomplished with addition of flaxseed oil into quail diet.
Keywords: Quail, feedlot performance, cholesterol, meat quality, sunflower oil, olive oil, fish oil, flaxseed oil, nettle seed oil.
Tez (Doktora) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Gıda Mühendisliği Anabilim Dalı, 2014.
Kaynakça var.
Bu çalışmada farklı yağ kaynaklı rasyonların (ayçiçek yağı (Helianthus annuus), zeytinyağı (Olea europaea), balık yağı, keten tohumu yağı (Linum usitatissimum) ve ısırgan otu tohumu yağı (Urtica dioica)) besi performansı, karkas özellikleri, bıldırcın et kalitesi ve raf ömrü üzerine etkisi incelenmiştir. Et örneklerinde pH, renk, tekstür, nem, kül, protein, yağ, TBARS (Tiyobarbitürik asit reaktif ürünleri), kolesterol ve yağ asidi kompozisyonu belirlenmiştir. Ayrıca, et örnekleri vakum paketlenerek 4 ºC ve -18 ºC’lik depolama koşullarında depolanmış ve depolama sırasında meydana gelen değişimler takip edilmiştir.Araştırmada kullanılan Japon bıldırcınları Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi Bıldırcın ünitesinde yetiştirilen bıldırcınlardan temin edilmiştir. Kullanılan bıldırcınların yetiştirilmesi için ayrılan yumurtalardan kuluçka süresi sonucunda kuluçka makinesinden alınıp kafeslere yerleştirilen bıldırcınlara, ilk iki hafta etlik civciv başlangıç yemi verilmiştir. Bıldırcınlar ikinci hafta sonuna kadar eşit koşullarda bakım ve besleme işlemine tabii tutulmuş, ikinci hafta sonunda cinsiyet ayrımı yapılarak sadece erkekler araştırma için kullanılmıştır. Daha sonra gruplar şansa bağlı dağıtılan erkeklere deneme için hazırlanan farklı yağ kaynağı içeren yemler verilmeye başlanmıştır. Bazal bir rasyon oluşturulduktan sonra, rasyonda sadece test edilen beş farklı yağ kaynağı değiştirilerek kullanılmıştır.İki haftalık ön besleme sonrasında, farklı yağ kaynaklı (ayçiçek yağı, zeytinyağı, balık yağı, keten tohumu yağı ve ısırgan otu tohumu yağı) beş rasyon hazırlanıp, bıldırcınlar 5 hafta süre ile beslenmiştir. Deneme gruplarında her tekerrür 25 olmak üzere toplamda 250 bıldırcın beslenmiştir. Her hafta canlı ağırlık değişimi hesaplanmıştır. Ayrıca günlük verilen yem miktarı hesaplanarak, yemden yararlanma oranı da tespit edilmiştir. Besi performansı ile ilgili canlı ağırlık değişimleri haftalık tartımlardan hesaplanmıştır.Kesim işlemi yedinci haftanın sonunda yapılmıştır. Kesim sonrası karkas ağırlıkları tartıldıktan sonra karkaslar parçalara ayrılmıştır. Daha sonra vakum paketlenen bıldırcın göğüs etleri 4 ºC ve -18 ºC de depolanmıştır.Bıldırcınlara ait yem tüketim miktarları ve canlı ağırlık artışlarında benzer sonuçlar elde edilmiş; başlangıçta gruplar arası farklılık bulunmaz iken (p>0.05), 5 haftalık farklı yağ kaynakları ile hazırlanan rasyonlar ile besleme süresi sonunda rasyonunda keten tohumu yağı (192.03 g) ve zeytinyağı (189.79 g) yer alan bıldırcınların canlı ağırlıkları ve yem tüketim miktarları en yüksek bulunmuştur (p<0.05).Çalışmada bıldırcın etlerinin fiziksel ve kimyasal özellikleri tespit edilmiştir. Depolama süresince, 4 ºC’de depolanan bıldırcın eti örneklerinin pH değerlerinde gruplar arası farklılık 45. ve 60. gün oluşmaya başlamıştır. Bıldırcın etlerinin renk özellikleri bakımından deneme grupları arasında farklılıklar bulunmuş (p<0.05) ve bu farklılıklar depolama sonunda da gözlenmiştir. Etin fiziksel özellikleri üzerine farklı rasyonların neden olduğu en büyük etki tekstür özelliklerinde tespit edilmiştir. Rasyonlarında balık yağı bulunan bıldırcınlardan elde edilen et örneklerinin en yüksek sertlik (20496.23 g) değerlerine sahip olduğu, rasyonlarında ayçiçeği yağı (kontrol grubu) bulunan bıldırcınlardan elde edilen et örneklerinin ise en yüksek kırılganlık (12799.84 g) değerlerine sahip olduğu belirlenmiştir (p<0.05).Kimyasal analiz sonuçlarında ise beklendiği üzere, yağ değerleri arasında önemli seviyede farklılıklar tespit edilmiştir (p<0.05). En yüksek yağ oranı ısırgan otu tohumu yağı içeren rasyonla beslenen bıldırcınların etlerinde (%3.21), en düşük yağ oranı ise ayçiçeği yağı (kontrol grubu) içeren rasyonla beslenen bıldırcınların etlerinde (%2.82) tespit edilmiştir. Lipit oksidasyonu verileri incelendiğinde, 0. gün analizlerinde, zeytinyağı içeren rasyonla beslenen bıldırcın eti örneklerinin oksidasyon değerinin en yüksek (4.23 μmol/kg) (p<0.05), ısırgan otu tohumu yağı içeren rasyonla beslenen bıldırcın eti örneklerinin oksidasyon değerinin ise en düşük (1.72 μmol/kg) (p<0.05) olduğu görülmüştür. En yüksek kolesterol değeri zeytinyağı içeren rasyonla beslenen bıldırcın eti örneklerinde belirlenirken (114.06 mg/100 g) (p<0.05), en düşük kolesterol değeri keten tohumu yağı içeren rasyonla beslenen bıldırcın eti örneklerinde tespit edilmiştir (50.06 mg/100 g) (p<0.05). Ayrıca, rasyonlara ilave edilen yağlarda yüksek miktarda bulunduğu tespit edilen yağ asitlerinin, bıldırcın eti örneklerine de yüksek miktarda olduğu kromatografik olarak belirlenmiştir. Rasyona balık yağı ilavesi ile bıldırcın etindeki doymamış yağ asitleri miktarlarının zenginleştirilebileceği belirlenmiştir. Rasyona keten tohumu yağı ilave edilmesi ise bıldırcın eti örneklerinin, linolenik asit içeriğinde artış sağladığı tespit edilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Bıldırcın, besi performansı, kolesterol, et kalitesi, ayçiçek yağı, zeytinyağı, balık yağı, keten tohumu yağı, ısırgan otu tohumu yağı.
In this study, effects of different fat sources (sunflower oil (Helianthus annuus), olive oil (Olea europaea), fish oil, flax seed oil (Linum usitatissimum) and nettle seed oil (Urtica dioica)) on quail meat quality, fattening performance, carcass characteristics and shelf life were investigated. pH, color, texture, moisture, ash, protein, fat, TBARS, cholesterol and fatty acid composition were determined in meat samples. After vacuum packaging, meat samples were evaluated for shelf life during storage period at 4 ºC and -18 ºC.Japanese quails used in this study were obtained from Suleyman Demirel University, Faculty of Agriculture quail production unit. Day old quails taken from incubator were placed in cages and given broiler starter diet during first two weeks feeding period. All quails were treated in the same management routines until the end of the second week and then male quails were selected to use in nutrition experiments. Then equal numbers of male quails were randomly divided into the experimental groups. After preperation of standard diet, only the oil content of the diet was changed with tested five different oil sources.After 2 weeks of prefeeding period, quails were then fed with diet containing five different fat sources (sunflower oil or olive oil or fish oil or flax seed oil or nettle seed oil) for a period of 5 weeks. A total of 250 quails (25 in each replicates) were fed during nutrition experiment. Live weight change was calculated each week and feed conversion ratio (FCR) was also determined by the use of the amount of consumed feed per week. Live weight changes related to fattening performance were calculated by weighing quails each week.Quails were slaughtered at the end of the seven weeks, carcass weights were determined and breast meat was removed from carcass. After vacuum packaging process was performed, quail meat samples were stored at 4 ºC and -18 ºC.Similar results were obtained for the amount of feed intake and live weight gain in treatment groups of quails; even though no differences were determined among the groups initially (p> 0.05) , the highest live weight and the amount of feed intake after 5 weeks duration of second feding period were determined for the quails fed with flaxseed oil (192.03 g) or olive oil (189.79 g) (p<0.05).Physical and chemical properties of quail meat were evaluated in this study. Differences in pH among treatment groups were determined after 45 and 60 days of storage. Differences among treatment groups in terms of color characteristics of quail meat were determined (p<0.05) and this differences werealso observed at the end of storage period. The greatest effect of different diets on physical properties of quail meat was determined on textural properties. While quail meat obtained from quails fed with diet containing fish oil had the harshest texture (20496.23 g), quail meat obtained from quails fed with diet containing sunflower oil samples had the most fragile texture (12799.84 g) (p<0.05).As expected, the significant differences were determined amongfat percentages of treatment groups (p<0.05). The highest fat content (3.21%) was determined in quail meat obtained fron quails fed with olive oiland the lowest fat content (2.82%) was found in meat from quails received sunflower oil in their diet (p<0.05). As far aslipid oxidationdata is concerned, the highest oxidation values were found to be in meat samples obtained from quails received olive oil (4.23 μmol/kg) (p<0.05) and the lowest oxidation values were determined in meat samples obtained from quails fed with nettle seed oil (1.72 μmol/kg) (p<0.05). The highest cholesterol levels were determined in meat samples obtained from quails received diet which contained olive oil (114.06 mg/100 g) (p<0.05) and the lowest cholesterol levels were determined in meat samples obtained from quails fed with diet containing flax seed oil (50.06 mg/100 g) (p<0.05). Furthermore, the highest amount of fatty acids found in oils added into diet were also chromatographically determined in high quantity in quail meat samples. It was determined that unsaturated fatty acids can be enriched in quail meat with the addition of dietary fish oil into quail diet. It was also determined that an increase in linolenic acid content in quail meat can be accomplished with addition of flaxseed oil into quail diet.
Keywords: Quail, feedlot performance, cholesterol, meat quality, sunflower oil, olive oil, fish oil, flaxseed oil, nettle seed oil.