| dc.description |
Üniversitelerde Beden Eğitimi; insanın bulunduğu yaşın ve genetik kapasitesinin gerektirdiği güce ulaştırılması için rekabet olmaksızın hareket temellerini içeren fiziksel, sosyal, bilişsel ve biyomotorik gelişimlerini yer aldığı aktiviteleri içeren uygulamalar olarak tanımlanmaktadır (1,2). Beden eğitimi müfredat programlarına bakıldığı zaman değişik zaman dilimlerinde farklı programlar uygulandığı bilinmektedir. Yapılan beden eğitimi faaliyetlerinin özellikle antropometrik yapı ve performans üzerinde etkili olduğu bilinmektedir (3-4). Araştırmacı hipotez olarak sağlık meslek yüksekokulu tarafından belirlenen ders adı ve bir gün içerisindeki 6 saatlik (yoğun) müfredatın sedanter öğrencilerde fiziksel olarak olumlu veya olumsuz etkilerini araştırmak bir bilimin gereği olarak üzerinde çalışmayı planlamıştır. Kısaca eğitim öğretim içerisinde yer alan müfredat programının haftada 1 gün ve 6 saat (ders molaları dahil) uygulamada (1 saat teorik, 2.5 saat de uygulamanın) fiziksel yapıya nasıl etki edeceği incelenmiştir.Sedanter eşittir sporcu değildir. Sedanter günlük hayatında minimum fiziksel aktivitede bulunan kişilerdir. Sporcu ise, ferdi veya takım sporlarını, belirli kurallara bağlı, ön hazırlıkları kondisyonel (kuvvet, sürat, dayanıklılık, hareketlilik, esneklik, koordinasyon), teknik, taktik, psiko-mental olarak belli bir plan ve program çerçevesinde gerçekleştiren ve kazanma amaçlı hareket aktivitelerini yerine getiren kişidir. Beden Eğitimi uygulamaları (Beden Eğitimi, Fiziksel Aktivite, Egzersiz ve Alıştırma) ile antrenman bilimi (Antrenman) uygulamaları tamamen farklıdır. Bu çalışma antrenman bilimi temelli dayalı bir çalışma olmayıp beden eğitimi/fiziksel aktivite içerikli bir çalışmadır. Antrenman bilimi temelli çalışmalar, sporcuların öncelikle performans testleri yapılır ki, bu sadece kuvvet testlerini içeren (1RM) tekrarlardan oluşmayıp, sürat (anaerobik), dayanıklılık (aerobik) ve teknik testleri yapıldıktan sonra şiddet, sıklık, dinlenme, kapsam yıllık plan ve periyoduna göre düzenlenir(örnek makale) (5).Araştırmaya katılanlar kadın sedanter öğrencilerdir. Yazar göğüs kas bölgesi veya buradaki kas grupları ile ilgili bir kas gelişimi makalesinde açık bir şekilde herhangi bir ifadede bulunmadığı görülmektedir (Kadınların göğüs bölgesi ölçümleri farklılık oluşturmaktadır). Bu alanda yapılan çalışmalar gerek antropometrik (çevre ölçümleri) gerek fizyolojik (akciğer hacim ve kapasiteleri) direk kas gelişimini göstermez. Göğüs normal, tam inspirasyon ve ekspirasyon çevre ölçümünün alınmasının nedeni aerobik egzersizlere bağlı akciğer hacim ve kapasite değişimlerin fiziksel olarak bir ölçütü olarak bir bakış açısı için ölçümler yapılır. Genç Elit Güreşçilerde Solunum Parametrelerinin Bazı Antropometrik Özelliklerle İlişkisinin İncelenmesi (6) özellikle aerobik enerji yollarının devrede olduğu, dayanıklılık egzersizleri sırasında kas dokusunun artan iş yükünün karşılanabilmesi için çok daha fazla oksijene gereksinim duyulur. Aynı makalede; Solunum parametreleri (fonksiyonel kapasite) ile antropometrik özellikler arasındaki ilişkiler tespit edilmiştir(6).Bu çalışmada göğüs normal tam inspirasyon ve ekspirasyondaki ölçümleri almamızda sabah yapılan aerobik temelli adaptasyon koşuları ve takım sporları değişik günlerde (basketbol, voleybol vb) etkisinin fiziksel boyutlu bir sonucu olarak düşünülmüştür. Sedanter (kadın) öğrenciler için mekanik araç kullanma taleplerinden daha ziyade aerobik-step-düz koşular veya yürü-koş, pilates, bisiklet, takım sporlarından (voleybol-basketbol) gibi aktiviteleri tercih etmektedirler. Araç kullanımına dayanmayan bu çalışmalarda kondisyonel çalışmalar kapsamında değerlendirilebilir. Örneğin bir Atletizm (maraton koşan bir sporcu) aperey genelinde kullanmaz ve kondisyonel aerobik kapasitesi de üst düzeydedir. Onüç çevre ölçümlerinden anlamlı olanlar göğüs normal, göğüs inspirasyon, göğüs ekspirasyon (bu üç ölçüm yukarıda açıklandığı üzere daha çok akciğer hacim ve kapasitelerinin fiziksel yansımasını belirlemek için kullanılan ölçümlerdir), diğer 4 bölge ise (kol, önkol, uyluk ve bacak) kol gevşek, önkol gevşek ve kasılı, uyluk gevşek ve kasılı, bacak kasılı arasında anlamlı fark bulunmuştur (p |
|